ArcheoHotspots: de eerste twee weken als stagiair

Hallo Allemaal!

 

Ik zal me even voorstellen. Ik ben Nicolien Middag, tweede jaars student Cultureel Erfgoed van de Reinwardt Academie. Voordat ik aan mijn studie bij de Reinwardt Academie begon, heb ik ook nog twee jaar Archeologie gestudeerd in Deventer.

Ik ben samen met Jaap Smulders de komende vier maanden stagiair bij ArcheoHotspot, met Marloes van der Sommen als onze begeleidster. Tijdens mijn stageperiode zal ik me bezighouden met programmering, communicatie en pr van ArcheoHotspots landelijk.

 

Mijn eerste twee weken stage kan ik alleen maar vergelijken met het meegenomen worden door een regenboogkleurige wervelwind. Het was afwisselend, druk, veelzijdig en geweldig.

In de eerste week alleen al konden we de opening van de ArcheoHotspot in Utrecht en de opening van het DWDD pop-up museum in het Allard Pierson bijwonen. Dat is twee keer in één week champagne drinken en netwerken, buiten werkuren natuurlijk.

Want dat is niet wat deze stage inhoudt, het houdt ook in dat je, je veel moet gaan inlezen in een organisatie die al anderhalf jaar bestaat en hun doel, het verbreden van het archeologisch erfgoed.

 

In mijn geval sluit ArcheoHotspots aan bij mijn eigen ervaringen in de archeologie. Het is een prachtig vak, maar het is erg belangrijk dat het publiek ook weet wat archeologie inhoudt en waarom het zo belangrijk is. Als voormalig archeologie student ben ik zelf vaak tegen de muur aangelopen dat mensen gewoon niet begrijpen waarom je helemaal blij wordt van ‘scherfjes uit de grond.’

Toch ben ik er van overtuigd dat bijna iedereen wel een beetje archeoloog in zich heeft zitten. 

 

Even een anekdote om mijn statement uit te leggen: Ik kan me nog de eerste keer herinneren dat ik mijn moeder meenam naar de ArcheoHotspots in Amsterdam. Ze had al zo vaak mijn verhalen, over wat in haar optiek potjes en scherfjes zijn, moeten aanhoren dat ze nu toch maar meeging om het in het echt te zien. We waren nog maar net in het ArcheoLab of ze stond al bij de tafel vol met Faience/Majolica aardewerk en terwijl ik met één van de vrijwilligers aan het praten was, had zij al een heel Faience bord in elkaar gezet. Ik stond met open mond te kijken, hoe mijn moeder zichzelf helemaal verloor in het reconstrueren van de ene schotel na de ander.

 

In mijn eerste twee weken van stage, heb ik dat moment dat mensen de archeoloog in zichzelf ontdekken nog veel vaker mogen aanschouwen. Bij de opening van ArcheoHotspots Utrecht stond de jongste vrijwilliger, Cleo (8 jaar), te kijken naar de tafel vol scherven zoals de meeste kinderen van haar leeftijd zouden kijken naar speelgoed in de winkel. Bij Amsterdam ben ik al een paar keer in gesprek gegaan met de vrijwilligers, die dan enthousiast vertellen over hun ervaringen in de Archeologie.

En het zijn juist deze verhalen, dit enthousiasme waaraan ik denk als ik achter het bureau zit en probeer een programmering in elkaar te zetten, want ik maak het niet voor mezelf of voor Marloes, maar voor het publiek in de hoop nog veel meer mensen hun innerlijke archeoloog te laten ontdekken.