Ik zal me
even voorstellen. Ik ben Nicolien Middag, tweede jaars student Cultureel
Erfgoed van de Reinwardt Academie. Voordat ik aan mijn studie bij de Reinwardt
Academie begon, heb ik ook nog twee jaar Archeologie gestudeerd in Deventer.
Ik ben samen
met Jaap Smulders de komende vier maanden stagiair bij ArcheoHotspot, met
Marloes van der Sommen als onze begeleidster. Tijdens mijn stageperiode zal ik
me bezighouden met programmering, communicatie en pr van ArcheoHotspots
landelijk.
Mijn eerste
twee weken stage kan ik alleen maar vergelijken met het meegenomen worden door
een regenboogkleurige wervelwind. Het was afwisselend, druk, veelzijdig en
geweldig.
In de eerste
week alleen al konden we de opening van de ArcheoHotspot in Utrecht en de
opening van het DWDD pop-up museum in het Allard Pierson bijwonen. Dat is twee
keer in één week champagne drinken en netwerken, buiten werkuren natuurlijk.
Want dat is
niet wat deze stage inhoudt, het houdt ook in dat je, je veel moet gaan inlezen
in een organisatie die al anderhalf jaar bestaat en hun doel, het verbreden van
het archeologisch erfgoed.
In mijn
geval sluit ArcheoHotspots aan bij mijn eigen ervaringen in de archeologie. Het
is een prachtig vak, maar het is erg belangrijk dat het publiek ook weet wat
archeologie inhoudt en waarom het zo belangrijk is. Als voormalig archeologie
student ben ik zelf vaak tegen de muur aangelopen dat mensen gewoon niet
begrijpen waarom je helemaal blij wordt van ‘scherfjes uit de grond.’
Toch ben ik
er van overtuigd dat bijna iedereen wel een beetje archeoloog in zich heeft
zitten.
Even een
anekdote om mijn statement uit te leggen: Ik
kan me nog de eerste keer herinneren dat ik mijn moeder meenam naar de
ArcheoHotspots in Amsterdam. Ze had al zo vaak mijn verhalen, over wat in haar
optiek potjes en scherfjes zijn, moeten aanhoren dat ze nu toch maar meeging om
het in het echt te zien. We waren nog maar net in het ArcheoLab of ze stond al bij
de tafel vol met Faience/Majolica aardewerk en terwijl ik met één van de vrijwilligers
aan het praten was, had zij al een heel Faience bord in elkaar gezet. Ik stond
met open mond te kijken, hoe mijn moeder zichzelf helemaal verloor in het
reconstrueren van de ene schotel na de ander.
In mijn
eerste twee weken van stage, heb ik dat moment dat mensen de archeoloog in
zichzelf ontdekken nog veel vaker mogen aanschouwen. Bij de opening van
ArcheoHotspots Utrecht stond de jongste vrijwilliger, Cleo (8 jaar), te kijken
naar de tafel vol scherven zoals de meeste kinderen van haar leeftijd zouden
kijken naar speelgoed in de winkel. Bij Amsterdam ben ik al een paar keer in
gesprek gegaan met de vrijwilligers, die dan enthousiast vertellen over hun
ervaringen in de Archeologie.
En het zijn
juist deze verhalen, dit enthousiasme waaraan ik denk als ik achter het bureau
zit en probeer een programmering in elkaar te zetten, want ik maak het niet
voor mezelf of voor Marloes, maar voor het publiek in de hoop nog veel meer
mensen hun innerlijke archeoloog te laten ontdekken.
